Unplugged pt.2

Na iets meer dan een week (plus een halve week vakantie al, yay) werd het misschien eens tijd dat ik jullie opnieuw op de hoogte breng over het reilen en zeilen hier in Port Elizabeth.

Om te starten zal ik het doen met de laatste werkweek vooraleer de vakantie begon.

Maandag was helaas niet zo'n fijne dag, na een hele nacht met buikpijn en toiletbezoekjes besloot ik thuis te blijven en uit te zieken... Maar goed ook, want ik had Tara blijkbaar al aangestoken, laat staan dat ik dan misschien half mijn klas ziek had gemaakt. Gelukkig was het maar één daggetje en konden we dinsdag weer gewoon aan de slag. Op het programma? Spelletje waarin de klok en hoofdrekenen centraal stonden. Er moet toch ook aan de bachelorproef gewerkt worden he!

Op woensdag was het tijd om te swappen. Mrs. Emslie en ik kregen de second and first graders en we speelden er enkele spelletjes mee zoals verover de vlag en enkele balspelen. Na die twee uur mag ik me nog gelukkiger prijzen met mijn schatjes van 5th, jongens wat waren die anderen druk en 'all over the place'. Dat neemt natuurlijk niet weg dat ze het geweldig gedaan hebben en dat ze zich super geamuseerd hebben.

Donderdag was de laatste lesdag.. EN WAT VOOR EEN!!
Iets na tien uur vertrokken 5th en 6th grade samen richting het huis van Mrs. Emslie dat net bovenaan de heuvel lag. Een korte, maar stijle klim waarna 32 leerlingen zich mochten omkleden om een heuse poolparty te houden! Of ja, dat was toch de bedoeling... Het zonnetje werkte echter niet zo goed mee... Of dat de kids tegenhield? ZEKER EN VAST NIET. Ze genoten zo erg van dit uitje en ze vonden het al helemaal geweldig toen ik hen leerde een bommetje te doen. Zwemmen, dat kunnen ze niet. Overleven des te beter. De bewegingen en het gespartel dat ik zag, daar schoot ik soms erg van in de lach. Ook de panische kreten van Tania toen ze op mijn heup zat en waarna ik haar met één arm losliet waren genoeg om me te doen schaterlachen. "Ms. Evi, No I'm gonna drohohohownnnn." Tania wist natuurlijk goed genoeg dat ze wel degelijk kon staan in het zwembad, waarna ze zelf telkens ook in de lach schoot.

Daarna aten we nog met z'n allen gezellig wat popcorn, chips, cupcakes, etc... en was het alweer tijd om naar huis te gaan. De bus stond hen al op te wachten.

Vooraleer de leerlingen op de bus stapten, kwamen er nog enkelen naar mij toegerend.

"Miss Evi, promise us that you will be back next term?"

"I promise, now have a good holiday and I'll see you in two weeks."

Ik kreeg nog enkele warme knuffels en hop daar gingen ze. Ik zal ze écht missen deze twee weken, dacht ik nog in mezelf... en ja hoor. Ik mis ze.

Op vrijdag was het dan tijd voor de oudercontacten. De ouders kwamen in Khwela Kwela's (taxibusjes) allemaal tegelijkertijd aan. Er stapten soms wel 20 ouders uit zo één busje! Echt een vreemd zicht! Toen de mainhall volledig volzat, was het tijd om aan de oudercontacten te beginnen. Totaal anders dan in België zo blijkt. Zo worden de ouders eerst toegesproken door een vrouw die binnen enkele weken Parenting workshops gaat geven. De ouders mogen hier vrijblijvend aan deelnemen en ze krijgen hier zelfs een diploma voor. Inzet wordt min of meer verwacht, maar dat bleek geen probleem te zijn toen bijna heel de zaal zijn vinger opstak om aan te geven dat hij of zij gedurende die drie avonden aanwezig zouden zijn. Super! Daarna werden ze toegesproken en toegezongen door onze social workers. Zij kwamen de problemen van de school en het gedrag dat op school vereist wordt aankaarten. Een gesprek met de ouders verliep in mijn ogen vlot, al heb ik er natuurlijk niet echt veel van verstaan aangezien het in Xhosa verliep. Daarna mochten wij onze entree maken. Alle leerkrachten kwamen tesamen binnen en we mochten ons één voor één voorstellen. Ook wij. We behoren écht tot het team.

Toen we klaar waren in de mainhall gingen we allemaal naar onze klaslokalen. Hier kwamen de ouders dan om het rapport van hun zoon of dochter. Ik ontmoette de ouders van enkele van mijn leerlingen en kreeg ook meteen veel complimentjes. "T. talks a lot about you, he said that you were the first teacher who made him laugh so much and helped him with his swimming. He also told me about the games. Sounds like fun. Thank you Ms."  Daar wordt je als studente alleen maar blij van natuurlijk. Na de oudercontacten organiseerde de school nog een tweedehandskledij verkoop en ruimden we de klaslokalen allemaal samen op. Onze eerste vijf weken zaten er op... en wat voor een vijf weken! #blessed zouden mijn leerlingen zeggen.

Waarom heeft het nu zo lang geduurd vooraleer ik deze blog postte? Wel heel simpel. The loadshedding (elektriciteit) was weer aanwezig in het land. We zitten soms meer dan 6 uur aan een stuk zonder elektriciteit en dus ook zonder internet. Gisteren zaten we zelfs bijna de hele dag zonder en hadden we maar 4 uur elektriciteit van 18:00 tot 22:00. Heel erg gezellig wel met al die kaarsen telkens.. Al denkt onze hond Yster, die schrik heeft van het donker daar wel anders over. Hij begon te piepen als een puppy, ook al is hij bijna bejaard... Het probleem? Hij mag niet in de living en de enige manier om het te stoppen was hem te vergezellen... Daar zat ik dan, naar een film te kijken op mijn laptop in zijn apart kamertje met zaklampen en kaarsen totdat Nita terugkwam van haar diner. Best een grappig zicht.

En nu? Nu maak ik me klaar om mijn koffer in te pakken en vanavond op de Intercape richting Kaapstad te stappen. Een week lang een andere stad verkennen met mijn vriendje aan mijn zijde. Ik kijk er naar uit. See you tomorrow, hubby ! 💙