Week 2 is alweer voorbij, jeetje wat gaat de tijd hier snel. Ondertussen voel ik me al geen stagiaire meer maar echt een collega en een deel van het team. Dat vind ik het grootste verschil, hoe welkom we hier zijn en hoe we hier behandeld worden als echte leerkrachten. In Belgie worden de minder fijne klusjes vaak aan de stagiaires gegeven maar hier is dat absoluut niet zo! Alles wat we doen wordt enorm gewaardeerd!
Oké dat gezegd zijnde, maandag is normaal altijd een erg rustige dag. Deze maandag begon ook erg rustig tot de tweede speeltijd bezig was. Een van de leerkrachten werd gebeld door de buurman, hij zag vanuit zijn tuin dat achter het speelhuisje 3 kindjes nogal ongepast aan het spelen waren. Dit kon natuurlijk absoluut niet en hier moest iets aan gedaan worden, de leerkrachten grepen in en direct werd Miss.N ingeschakeld. Dit is een vrouw die samen met de kinderen in hun eigen taal spreekt over moeilijke zaken die gebeuren zowel thuis als op school. Na deze nogal vervelende gebeurtenis volgde er dus heel wat oudergesprekken. Een van die gesprekken was vandaag al, want deze situatie was dringend. De moeder kwam naar school voor het gesprek maar het rare was, ze werd gebracht in een politie combi??? Ik keek hier echt raar van op terwijl de andere leerkrachten dit helemaal niet raar leken te vinden. Blijkbaar is dit hier dus vaak voorkomend omdat 1/4 van de ouders onder politiecontrole staan of gewoon in de gevangenis zitten. Maandag was dus direct een dag waar ik er helemaal in kon vliegen!
Dinsdag was een normale dag, geen speciale zaken of opvallende dingen meegemaakt. Woensdag werd me gevraagd om de leerling dossiers na te kijken, administratie moet natuurlijk ook gebeuren. In de leerling dossiers staat ook alle info over de kinderen, wat is hun verhaal, welke problemen hebben ze, hoe is de thuissituatie,... Dit moment wou ik dus gebruiken om meer te weten te komen over de kinderen, en het is gelukt ik ben heel wat te weten gekomen! Veel informatieve zaken maar ook zoveel verschrikkelijke verhalen en moeilijkheden. Hier ben ik een dag stil van geweest, dit moest ik even laten bezinken. De kindjes die altijd lachen, altijd vrolijk zijn, altijd zoveel respect tonen hebben de verschrikkelijkste dingen die je je kan inbeelden meegemaakt.
Donderdag en vrijdag zijn we begonnen met de toetsen, term 1 is bijna afgelopen dus de rapporten moeten gemaakt worden. Er moeten heel wat dingen geëvalueerd worden en dus vroeg Miss. P of ik een deel wou evalueren. Huh wat?? Werd mij zo juist gevraagd om mee punten voor het rapport te maken?? Tuurlijk wou ik dat doen! Dat is een erg grote verantwoordelijkheid want het punt dat ik het kind geef komt op het rapport. Ik roep de kinderen een voor een bij mij om de toets af te nemen, het is een erg warme dag dus ik heb besloten de toets buiten af te nemen. Rustig, geen lawaai van de andere kinderen en ontspannen in de zon. Terwijl ik bezig ben met de toets betrap ik mezelf erop hoe ik aan het genieten ben. Zie mij hier zitten denk ik, de echte juffen dingen doen, rapporten maken in de zon en de kindjes die zo blij zijn dat ze bij mij een spelletje/ toets mogen komen doen. Steeds vaker betrap ik mezelf op deze momenten AND I LOVE IT!
Dit weekend hebben we op zaterdag de townshiptour, deze werd georganiseerd door Amava. Na meer dan twee weken kregen we eindelijk een zicht op waar de kinderen uit onze klas echt vandaan komen en hoe het er eigenlijk echt aan toe gaat in een township. We werden rondgeleid in de township, maar alles van waarde moesten we thuis laten denk aan geld, gsm, fotocamera, handtas... Het is te gevaarlijk om er daar mee rond te lopen. De eerste stop in de township was de winkel. We stapten binnen en eigenlijk was het gewoon een winkel. Het enige grote verschil? De grote ijzeren tralies aan de kassa om de kassier te bescherm van eventuele overvallen...
Daarna bezochten we de lokale kapper daar kwam plots een lief kindje binnen gewandeld. Direct riep ze “Miss Yvette!” Het kindje had mij als haar juf meteen herkent. Zo, nu was het helemaal reëel… onze kids wonen hier echt.
Waar we tijdens onze wandeling natuurlijk niet om heen konden was dat de armoede duidelijk te zien is in de ‘straten’. Je ziet het aan de super magere straathonden, aan de tonnen vuilnis op de grond, maar ook aan de grote aantallen dronkaards die om 10:00 al over de straten aan het paraderen waren. De mensen stoken hier hun eigen drank met verschillende gevaarlijke middelen..
Ik weet nu waar de kinderen uit mijn klas vandaan komen en ik kan alleen maar meer en meer respect voor hen hebben. Ze lopen altijd met een lach op hun gezicht, zijn altijd vriendelijk en eerlijk en bovenal zijn ze dankbaar voor alles wat ze krijgen.Wat wij hebben gezien, je kan het eigenlijk niet beschrijven. Wij kunnen veel van hen leren, in plaats van andersom!
Op zondag deden we de cheetahfarm, kijk daarvoor bij de foto's die beschrijven genoeg!
Bedankt voor het lezen en tot volgende week ❤
Reactie plaatsen
Reacties
Zo een grote verschillen tussen rijk en arm, daar wordt je even stil van. Voor jullie zal hetwel even slikken zijn, nu je he t gezien waar jullie kinderen wonen en hoe gelukkig ze dan ook nog zijn. Hier zouden veel mensen eens een lesje van moeten leren. Knap hoe jullie er mee omgaan 💪👍👏❤️